Znowu nie wiem od czego zacząć. Mój wzrok błądzi między ekranem laptopa, leżącą obok książką, o której chcę napisać, a pustką. Nieobecny wzrok, spojrzenie utkwione w niewidocznym punkcie zdarza mi się często, chociaż tak naprawdę przed oczami przesuwają mi się obrazy, na które nie zawsze chcę patrzeć. Nie oglądam horrorów, nie bawią mnie filmy akcji, … Czytaj dalej Historie.
Bez kategorii
Ostatnie.
Moje myśli krążą ostatnio wokół jednego tematu. Chcę o nim napisać, ale blokuje mnie przekonanie, że właściwie nie mam na ten temat za wiele do napisania. W ogóle często mam taką blokadę. Chciałabym podzielić się tyloma myślami, a i tak porzucam te tematy, bo nie potrafię wyobrazić sobie sklecenia o nich kilkudziesięciu zdań. A może … Czytaj dalej Ostatnie.
Blues o 4 nad ranem
Znowu lato. Gęste powietrze przykleja się do lepkiej skóry. Wchodzi wszystkimi otworami ciała, przez nos, przez usta, przez uszy, rozchodzi się po tkankach miękkich i kościach, dociera nawet do mózgu i sprawia, że lato to stan umysłu. Zapachy są intensywniejsze, wszystko pachnie mieszanką potu i kurzu, światło jest jaśniejsze, barwy bardziej nasycone. Cały świat jest … Czytaj dalej Blues o 4 nad ranem
Nie wierzę.
Nie wierzę w autorytety, tytuły ani grube, zakurzone księgi. Nie potrzebuję w życiu ich prawd. Ich prawdy nie pasują do mojej. Ich prawdy rozciągają się jak stara guma próbując dopasować do zmieniającej rzeczywistości, a z pęknięć na powierzchni wychodzą insekty. Ich prawdy lepią się i cuchną wszystkimi rodzajami lęku. Każde ich dotknięcie zostawia w tobie … Czytaj dalej Nie wierzę.
Nie chcę spłonąć.
Za moim oknem już nie tańczą zielone liście. One wszystkie opadły odsłaniając szare konary i spróchniałą szopę sąsiadów. Nocna wędrówka księżyca po niebie wciąż się odbywa, a ja wciąż ją czasem obserwuję i jest to chyba jedyna pewna rzecz w moim obecnym życiu. Cokolwiek się wydarzy, grawitacja wciąż tu będzie, będzie Księżyc krążący wokół Ziemi … Czytaj dalej Nie chcę spłonąć.
Moje ciało nie jest moje.
Dziś od rana czekałam. Czekałam, aż ktoś zadecyduje, czy usunięcie z mojej macicy płodu, którego wrodzone wady nie pozwolą mu na przeżycie po urodzeniu, jest legalne. Nie bardzo rozumiem, dlaczego decydować o tym ma ktoś, a nie ja, ale widać tak ułożony jest świat. No więc czekałam i okazało się, że nie. Że to nie … Czytaj dalej Moje ciało nie jest moje.
Miła rzeczywistość online.
Okna mojego mieszkania wychodzą na wschód. Przy oknie stoi biurko, a na nim komputer, przy którym siedzę często, do późna. W kącie stoi drapak na którym zwykle śpi kot - Jednooczka, lat osiem, umaszczenie pingwinkowe. Ten kąt mojego mieszkania to ostatnio moje ulubione miejsce, moje okno na świat nie tylko ten prawdziwy, tworzony przez korony … Czytaj dalej Miła rzeczywistość online.
Maliny i rozczarowania
Sierpień w tym roku pachnie malinami i płynem odkażającym. Nie pamiętam dokładnie jak to bywało wcześniej, chociaż sierpień kojarzy mi się głównie z zapachem błota i kurzu kostrzyńskich pól. No i może jeszcze spalin wydzielanych przez warszawskie samochody i potu ludzi w galeriach handlowych. Nic specjalnego, a jednak wszystkie dotychczasowe zapachy zawierały w sobie pierwiastek … Czytaj dalej Maliny i rozczarowania
Praca za darmo i karawana kryzysu
Od pewnego czasu nosiłam w głowie pomysł wpisu zatytułowanego "Dlaczego pracuję za darmo?", ale pomyślałam sobie, że właściwie nikogo to nie obchodzi. W międzyczasie przeczytałam książkę-reportaż o pracy organizacji humanitarnych, co doskonale dopełniło moją wcześniejszą wizję tekstu i co prawda nie sprawiło, że kogoś będzie on obchodził, ale uważam, że zdecydowanie warto go napisać. Wolontariat … Czytaj dalej Praca za darmo i karawana kryzysu
Tylko starsi i schorowani.
Jak dobrze. Jestem bezpieczna. Jestem młoda i jestem zdrowa. (A może nie jestem?) Nie ważne. Uśmiecham się i potakuję, kiedy ktoś mówi mi, że nie ma się czego bać, że przecież COVID-19 zabija tylko starszych i chorych. Nie ma się co przejmować. Starsi i tak zaraz umrą. A chorzy? Przecież i tak są chorzy. Co … Czytaj dalej Tylko starsi i schorowani.
